- Początki
- Technologie budowy skateparków w zależności od funkcji jakie pełniły dawniej i dziś
- Miejskie Centra Skate rekreacji
- Ewolucja skateparków od 2007 roku
- Skateplaza w miejscu historycznym
Firma MPGs.c. znana pod domeną SKATEPARKI.PL powstała w 1995r. Zbudowaliśmy pierwszy w Polsce kryty skatepark wieloobiektowy : dwie minirampy + mały street z rurkami w hali dawnej przędzalni w Łodzi . Jeździli tam pionierzy deski i rolek – wielu z nich do dziś jest związanych ze skateboardingiem – jak Piotr Dabov czy Tomek Frant.
Ten nowy nurt dla wielu młodych ludzi stał się stylem życia. Klub rolkowy nie miał jednak długiego żywota – halę przydzielono Uniwersytetowi Łódzkiemu – obecnie Wydz. Geografii. Po tym miejscu pozostały nam wyjątkowe wrażenia , wiele niespełnionych wizji, pasje konstruktorskie i nieustające zamiłowanie do sportów ekstremalnych… Postanowiliśmy budować skateparki dla innych. Rozpoczęliśmy budowę nowej konstrukcji składanej w wersji stalowej na zamówienie firmy Coca-Cola dla promocji ogólnopolskiej ich nowego wyrobu Cherry – Coke.
W ten sposób w 1996r. został wykonany pierwszy mobilny skatepark w Polsce z minirampą, dopingiem, funboxem i bankiem, całkowicie demontowany i składany w 2 godziny. Przewożony przez 2 tiry skatepark, odwiedził przez całe wakacje ’96 kilkanaście miast w Polsce od Sopotu po Zakopane – pokazy jazdy stały się wydarzeniem bez precedensu. Styl skateline po raz pierwszy poza ulicznym streetem pojawił się w centrum wydarzeń na arenie ogólnopolskiej – święcił tryumfy i to pod banderą najbardziej znanej marki na świecie. Era inline skate rozpoczęła się w Polsce na dobre.
Od 1995r. czyli od czasów kiedy zbudowaliśmy pierwszy, większy skatepark w Polsce – wtedy jeszcze całkowicie drewniany, technologia budowy tego obiektu, obszar zabudowy i kształt poszczególnych elementów jezdnych uległy wielu istotnym zmianom.
Przez te lata budowaliśmy skateparki : drewniane, stalowo – drewniane, stalowe oraz żelbetowe. Przeszliśmy również ewoluję koncepcji skateparku jako elementu infrastruktury miejskiej.
W latach 1995-2000 były to głównie skateparki promocyjne – na imprezy pokazowe producentów branży SKATE – głównie importerów i producentów odzieży i sprzętu do jazdy SKATE i skateshopów. Skateparki promocyjne nosiły branding inwestorów, miały być łatwe do demontażu i ponownego złożenia, sposobne do transportu i składane bez pomocy dźwigu. Często był to pojedynczy ale wielkogabarytowy obiekt tzw Half-Pipe, wys. min, łuku jazdy to 3,0m. Najbardziej widowiskowy w pokazach – niestety przeznaczony wyłącznie dla zaawansowanych w jeździe teamów sponsorowanych.
Coca- Cola TV AUTOCOM LURYS
W pobliżu skateshopów pojawiały się pojedyncze elementy streetu dla zachęty wypróbowania możliwości nowonabytych rolek czy deski. Miały być lekkie i przenośne aby można było je magazynować na zapleczu sklepu.
Malinex Shop
W architekturze miejskiej pojedyncze elementy – głównie uniwersalne funbox, pojawiły się w parkach miejskich i osiedlach mieszkaniowych. Tu o technologii lekkiej drewnianej czy stalowej nie mogło być mowy. Złomiarze i wandale skutecznie pozbawiali figury istotnych elementów konstrukcji czy zabezpieczeń: poręczy, rurek czy blach najazdowych, czyniąc je bezużytecznymi albo wręcz niebezpiecznymi dla otoczenia. W niektórych przypadkach znikały w całości. Inwestorami byli tu Urzędy Miast , Zakłady Zieleni Miejskiej lub Spółdzielnie Mieszkaniowe. Wobec nowego kryterium – należało budowac elementy stabilne, odporne na akty wandalizmu i zmienność warunków pogodowych z możliwością przejścia kilku zim bez szwanku – oczywiście wszystko w ramach gwarancji producenta. Te wyśrubowane kryteria mogły tylko spełniać obiekty żelbetowe , na stałe związane z podłożem.
Rybnik 1996
Waraszawa Park Podolski 1997
Czeladź 1997
W latach 2000-2006 nastąpiła zmiana koncepcji typowej miejscówki. Wraz z coraz większą rzeszą jeżdżącej młodzieży wzrastało zapotrzebowanie na coraz większe i bardziej urozmaicone w wyposażeniu skateparki – w dalszym ciągu usytuowane na wolnej przestrzeni: w parkach miejskich, osiedlach lub jako reaktywacja starego MOSiR-u.
W większości miały funkcjonować jako obiekty wolnodostępne bez nadzoru a zatem najwyższa wysokość jezdnych nie mogła przekraczać 1,5 m + barierki. Najczęściej decydowano się na minirampę, funbox w rozmaitych wersjach, coping, box, murek i rurki.
Koszalin
W ostatnich latach – od 2007r skatepark ewoluuje zdecydowanie w 3 kierunkach :
1.Pozostaje nadal miejscówką osiedlową, ale już w innym wydaniu. Budowa nowoczesnych kompleksów osiedlowych przez developperów z pełną infrastrukturą coraz częściej zawiera w projektach powierzchnie rekreacyjno – sportowe. Projektowane są z rozmysłem i z dopieszczeniem każdego detalu, ładnie wkomponowane w tereny zielone, mają pełnić rolę „zdrowego azylu” dla mieszkańców osiedla. Obok boisk i kortów , powstają skateparki, urzekające wysublimowaną kompozycją – w oczach obserwatorów , mogą pełnić rolę przestrzennych rzeźb – jak Skatepark Stary Doktor w W-wie.
2. Miejscówka w wersji mini czyli SKATESPOT – o powierzchni do 200m kw . Wtopiona w architekturę wielkomiejską , niekiedy zabytkową, w miejscach klimatycznych, gdzie cena ziemi lub ograniczenia architektoniczne nie pozwalają na usytuowanie wielkiego obiektu. Te małe SPOTY, dają jednak niebywałe, jak na swoje skromne rozmiary pole do popisu między wyobrażnią , wolą i działaniem dla młodych ludzi. Są naturalnym uzupełnieniem streetu i „kawałkiem ich własnej podłogi”, miejscem spotkań. Najlepszym przykładem obiektów tego typu jest SKATESPOT w Lublinie.
3. Duże obiekty ok. 2000m kw. – tzw. SKATEPLAZY – posiadają 2 lub3 poziomy jezdne . Pozwalają na przeprowadzenie zawodów o randze ogólnokrajowej a nawet międzynarodowej – sąsiedzi spoza naszej południowej czy zachodniej granicy są coraz częstszymi gośćmi na naszych skateplazach. Dlatego można przyjąć, że stanowią one atrakcję regionu dla turystyki młodzieżowej – w sezonie dodatkowym magnesem, przyciągającym rzesze wielbicieli skateboardingu, są zawody i festiwale. Dobrym tego przykładem jest tu Bielawa- nieduża, malowniczo położona, w pobliżu Parku Krajobrazowego Gór Sowich, która wszystkim miłośnikom deskorolki od kilku lat kojarzy się z widowiskowym festiwalem skateboardingu LINES of BIELAWA.
Choć przywiodła ich wiele lat temu gładka nawierzchnia granitu i wielkość miejsca do jazdy – po latach wracają tam z sentymentu – to jest już ICH MIEJSCE – to ze starym, pokomunistycznym pomnikiem, niektórzy spędzili tam kilkanaście lat życia, jeżdżąc na desce. Walczą o jego rewitalizację i dbają aby charakter miejsca został zachowany – obiekty do jazdy są po części wyłożone granitem. Nazwa i kolorystyka miejsca, zostaje zachowana jak pierwotnie. Młodzi ludzie dopilnowują tego osobiście.